İçimde tuttuğum kelimeler var
Ucu sivri, kenarları keskin,
Tadı berbat, kokusu ondan beter
Boca etsem muhatabının üzerine
Şaşkınlıktan donar
Kan kaybından ölür
Katili olmaktansa başkalarının,
Ben, susarım
Bütün o sivri paslı sözcükleri yutarım
Kafamın içindeki dalgalı karanlıkta
Çınlarlar, birbirlerine çarparlar
Bazıları iyice büyürken
Bazıları anlamsızlaşırlar
Bazılarıysa "doğru zamanda doğru yerde
Neden olmasın" diye bir tuhaf ümitle
Hâlâ söyleneceğini,
Onları söyleyebileceğimi sanırlar...
