Bu ne cüret! Bu ne acı!

BU NE CÜRET! BU NE ACI!

Bana sormadılar mavinin adını koyarken

Yakının aslında epey uzak,
Bazı lafların baldan tuzak ve
Bazı adamların zinhar yasak olduğunu da
Çok geç öğrendim.
Anladığımda iş işten geçmiş, gökten elmalar düşmüştü.
Ateş yaktı, hayat yordu
Yalnızken üşüdüm, kalabalıkken sıkıldım
Her bahar aynı şevkle açan çiçeğe şaşar oldum.

Bana sormadılar bire bir, ikiye iki derken

Merak ediyorum kim karar verdi
Bir ağaca aşık olamayacağıma?
Ya aynı anda iki ağaca aşık olursam?
Kızar mısınız? Üzülür müsünüz?
Benden korkar mı yoksa bana tutulur musunuz?
Hislerinize bu isimleri kim verdi?
Ya adını koymadıklarınız?
Onları yok mu saydınız?
Yok olur mu sandınız?

Bu ne cüret! Bu ne acı!