Mandalina kabuklarını birbirimizin gözüne sıktığımız yıllardı. On yaşında bile değildik. Ananemin evinde bahçeden gelip sobada ısınmaya çalışırken çorapların tabanlarını sobaya yapıştırmıştık. Küçücük, hemen hemen seccade kadar bir halı vardı sobanın yanında. Ananem, dedesinin hacdan gelirken getirdiğini söylerdi. Ananemin dedesi zamanında Yunanistan'dan kalkıp Arabistan'a hacca gitmek nasıl büyük bir maceraydı kim bilir. Uçak yok, Zemzem Towers yok. Telefonu bırak, haberleşme genel olarak neredeyse yok. Aylar sürüyordur heralde gidip dönmek. Dönmemek de ihtimaller arasında.
Geçen gün saçma sapan bir şey ararken karşıma hac hediyeleri dükkanı çıktı. Arabistan'dan dönüşte Eminönü'ne uğrayıp alınıyor heralde artık hediyeler. Keşke ananemin dedesinin halısı bugün burada olsa. Ağzımda on dakikadır dolaştırıp yutamadığım sakız gibi bir hurmayla bunları düşünüyorum. Allah kabul etsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder